人梅两相得,雪云阴復开。此时对自足,朝夕爲谁催。逢花既攀折,寻香试徘徊。山意动诗兴,优哉而悠哉。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #韩淲
尝看晋宋语,无忌酷似舅。焉如施与徐,共学乃师友。固应在同声,亦何苦遗臭。我独乏雅正,蓬心乱苗莠。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
三子者之撰,孰辨主与宾。富贵非所恶,古道多贱贫。要是一世士,必有千载人。渊乎章泉水,高会聚荀陈。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #韩淲
平生所交友,岂曰不数人。但恐莫我知,可疎不可亲。人如李仲元,人如郑子真。相望无百里,犹得奉清尘。
穷居寡所谐,懒顾形与影。谁欤药石我,冉冉惊老景。开奁发珍剂,更以珠玉并。三叹得效方,因之倍脩省。
忍浣城郭尘,来访南豅友。留连既听雨,放浪亦市酒。谁知桂满门,自觉香在手。秋思今如何,闲吟爲之久。
从昔秋风起,骚人感兴同。霞收滕阁外,云落楚臺中。寂寂无言说,纷纷有事功。漂流水南住,相望屋西东。
已是山中人,只问山中友。水仙官梅花,霜浓盛开否。灵山阁之前,溪山堂之后。竹里春山亭,冬深几诗酒。
上郭绵绵山,夹路悠悠水。寻春问诗翁,兴寄岂有已。持觞得茂宰,抵掌笑行止。坐中唿乌乌,酒酣徒热耳。
交道弃如土,利害俱成风。士夫无宿业,反不类贱工。平陆渺成江,千载生杰雄。阮籍未云达,黔娄安知穷。