翠泼春窗山数重,回坡复岭更高丛。一声啼鸟破幽梦,抚槛露华清晓中。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
潮上钱塘海舶行,片帆欹侧度空明。颠风骇浪时常事,三老长年未必惊。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #韩淲
从昔韶华不负人,软红尘里帝城春。平高一望多杨柳,殢雨霑风处处新。
城都花卖已逢梅,不觉光阴日夜来。浅白深红知几许,薰风又见渚莲开。
脚底楼臺尽管絃,长安人物信骈阗。夜深祇有疎更在,满地月明光皎然。
春晚杨花撩乱开,推窗情味兴裴徊。风生但觉堂堂去,日照还看款款来。
日迟无处着诗狂,寄傲僧窗小小房。一阵杨花风澹荡,试回清梦到池塘。
云落山根蔽远江,渐迷高树到幽窗。须臾细雨风收处,画出苍洲白鸟双。
雁声初掠晚山秋,一片烟寒雨未收。水落空江枫叶堕,岸明沙碛见虚舟。
夜长风雨撼空山,老意幽怀尽自闲。更是一庵人不到,纸屏藤枕竹炉间。