常与交朋奉杖藜,放怀携手动移时。苍茫溪北溪南路,忍对交朋只自知。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
宗人相送入山阿,谁挽谁扶谁作歌。既老无家且无子,不知君者谓如何。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #韩淲
覆雨翻云以利名,汉庭无日不公卿。试言行志今谁是,却羡长贫过此生。
霜风漠漠叶阑斑,积水陂池映浅山。气尽敛形阴野土,一生心事白云闲。
人营家室因妻子,二者何能一一贤。到底伶俜反无累,反乎真宅总如然。
门外曾听刺史车,也令乡国重贫儒。伤心又赙君之葬,此事应须近日无。
坚坐山头十数年,后来卜筑转萧然。古梅风折篱倾倒,朱橘空垂屋角边。
被褐纱巾醉后歌,寻常还往记婆娑。遯翁九日同登处,残照吹红玉水波。
信城多士固多才,乡老凋零安在哉。自哭湖团王处士,每逢人逝有余哀。
红叶初翻秋已深,暮云凝乱薄寒侵。排空忽断飞鸿影,谁识江湖万里心。