次韵昌甫 其一二 尽道庞公遗以安,笋林上番又成竿。几年手种要谁问,常日身闲只自看。墨妙席间殊不恶,茶甘林下莫留残。荒寻幽讨真空举,今世孤风世所难。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其一一 叹息弥襟强拄撑,人间闲处且闲行。风光漫与酬诗债,岁月何堪说宦情。近脱市朝谁信我,久居荒野孰如兄。青青又满新成竹,相望章泉夜月明。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其一○ 老觉浮生空地隔,时来犹幸得书题。梦思百里身长遯,语别经年意转凄。槐叶易风惊热恼,莲根少水厌涂泥。何当整履苍苔滑,啸竹高凉手重携。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其九 何处逢人可共杯,老来空觉岁时催。门前涂路无芳草,山里林园欲放梅。残雪未消经小至,繁霜犹冻待春回。好诗寄自章泉水,起我寒心一寸灰。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其八 看梅动是隔年期,僧寺逢花正此时。火拨白灰相对榻,酒倾清醥亦盈巵。幽幽寒事空如梦,歷歷闲情独寄诗。怜我倦游还薄宦,南枝和雪又纷披。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其七 交游零落旧同盟,望望章泉共此情。病后如斯犹得句,老来应不要知名。久于朝市閙中住,便合山林静处行。今岁雪多梅更好,巡檐宜与细逢迎。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其六 我圃虽荒亦有梅,相随酬唱谓何哉。须知流水孤村外,尽有清明风月来。幽艷肯因人意发,好花元是化工栽。几番立尽空行去,犹记西湖挈杖回。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其五 我圃虽荒亦有梅,云何也会待春回。寻香逐色从头数,弄蘂攀条着眼催。老境隙光真野马,新年律琯已飞灰。一枝千树俱能尔,莫负尊前得句来。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其四 秋来风叶已纷披,景到怀人意可知。时泰果能同道泰,行危何必更身危。独怜水后浑休说,相与山间是寄诗。空眄庭柯又如许,彼陶终是得顔怡。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
次韵昌甫 其三 既贫且病是今年,容貌音声亦变迁。纵起步趋终倦矣,讷于言语每颓然。秋凉颇似如人意,月好翻能搅我眠。试把闲情和佳句,瑞峰何处入章泉。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲