迎时上下本谋身,身老难禁物态新。到得朱金爲我乐,却嫌人笑我知津。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #韩淲
鸱张何用吓鹓雏,此态人间未必无。练实梧桐非腐鼠,庄生惠子岂其徒。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #韩淲
傍檐禽鸟莫惊猜,飞去多时忽不来。只恐他人相弹射,我无机械合徘徊。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #韩淲
闭门终日不常开,山雪林霜已自来。收敛身心过残岁,纸窗深处坐灰堆。
一官受代始知闲,尽日高眠醉梦间。试买扁舟归便得,湖横吴越有青山。
一官受代始知闲,常恨家林未得还。自是懒爲温饱计,清时谁不点朝班。
菜传新绿发生时,花簇轻黄碎小枝。日下时看粉蝴蝶,背人惊鬭忽参差。
野菜谁将满把归,水蓊鬚长杞苗肥。任他比并膏粱味,直底西山怨采薇。
岁岁逢春不自持,诗成酒去必归迟。而今嬾向花边醉,只拾荆薪撰早炊。
花影欹灯上小窗,梦回香篆有残缸。当年何事成诸葛,万物无情缭老庞。