横逵纵径平如水,无復冲泥防险人。傥使人心尽包叟,世间何向不通津。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #陈造
歌唿浩渺翠霏间,祇苦诗才老坐悭。安得观音母陁手,爲人千纸写湖山。
春光陆续委东流,看到湖边安石榴。更与苏堤鸥鹭约,办舟来赏牡丹秋。
堆青泛碧放船篷,万里风前鹤髮翁。绝境满前官不禁,此身未省嘆涂穷。
定结诸山粥饭缘,每归留得杖头钱。穿云更欲携君去,布水多烦爲我先。
十字街头托鉢盂,鴈鹅食口待朝脯。我来欲序睽违意,要问扬州米价无。
杖挑初日闯云关,忽报充师早下山。煮茗谭诗有贤子,免教题凤怅空还。
畴昔相期幞被来,饭余归意类挤排。苹风萝月孤清夜,仅见山间结夏斋。
杰屋修垣着画图,连连胜士逸人居。乘闲我亦无羁束,竹杖芒鞋信所如。
前时小舫冒氛昏,重到轻桡破麴尘。湖面风烟饱姿态,一番到眼一番新。