发足超方,地头亲到。遇着险峻道途,杀活杖子变豹。米仓大路平如砥,未免漆桶里着到。不搽红粉也风流,大抵还他肌骨好。
宋词 2019-03-05 17:01:48 8 #释守珣
残羹馊饭,无处安着。换手搥胸,噼头盖却。两箇无孔铁槌,一样无绳自缚。
宋词 2019-03-05 17:01:48 9 #释守珣
捲则浑崙无缝,舒则八面生光。百千诸佛,同处一方。转机轮于掌握,奋大用于当场。非独三十年后,面前薝蔔馨香。
宋词 2019-03-05 17:01:48 4 #释守珣
无寒暑处洞山语,多少禅人迷处所。寒时向火热乘凉,一生免得避寒暑。
宋词 2019-03-05 17:01:48 7 #释守珣
终日看天不举头,桃花烂熳始擡眸。饶君便有遮天网,到得牢关即便休。
见成公案便相当,秤则称兮斗则量。非较非年三十棒,至今平步也翱翔。
张公末醉李公扶,从此嘉声满道途。却被金刚开口笑,谁能爱你护身符。
宋词 2019-03-05 17:01:48 6 #释守珣
青青庭柏指西来,赵老门风八字开。岁寒枝有深深意,谁把灵根着处栽。
宋词 2019-03-05 17:01:48 10 #释守珣
孰云天地与同根,事角争如理见亲。一槛庭花浑己物,满天风月与谁论。堪笑南泉老作,犹来因语识人。可怜陆亘大夫,对面埋没家珍。
宋词 2019-03-05 17:01:48 5 #释守珣
连天野火了无涯,起处犹来辨作家。眼里瞳人双翳尽,面前遍界绝空华。道吾老,也堪夸。汲水僧归林下寺,待船人立渡头沙。