宾主穆时全是妄,相逢迎送分阶巷。老胡不识警梁王,宝积摩尼欢喜藏。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #释印肃
一带峰峦云更遮,倒骑铁马过流沙。东西南北中央佛,共饮干坤一椀茶。
万年松径雪深覆,水泄不通无入路。解脱门开一步周,喃喃寐语分缁素。
本来无住不名家,唯有西干路不赊。三度他心通败阙,国师犹钓死虾蟆。
返本还源事已差,轻罗不着外寻麻。劳虑即真犹未信,忽然解道见桃花。
更无一物献尊堂,剔出银盆耀雪霜。箭既离絃无退转,洞山收悔不思量。
撒手到家人不识,明朝更不分南北。逢场作戏弄孔魂,反指牛儿是弥勒。
却叹迴时鬓似霜,眉毛眼睫放毫光。从前无理今皆道,笑指泥途七宝装。
堪嗟去日顔如玉,常和白云空里宿。千迴万匝只如然,寥寥独唱无生曲。
雪山深处我非忘,百一十城印普光。弥勒楼开通线道,方知腊雪似春霜。