火出木烬灰烟灭,黑白无纤可作师。喻若春风融腊雪,普令冷暖□偏枯。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #释印肃
千年枯木老纵横,鬼怕神疑夜叉灯。不是道人谁敢动,如斯应不是众生。
宋词 2019-03-05 17:01:48 5 #释印肃
众生垢重汩尘缘,岂自收心向觉源。挈水拾薪时节至,三通鼓罢物皆鲜。
宋词 2019-03-05 17:01:48 6 #释印肃
护浄烧汤不离坑,慈和三昧益群盲。十方诸佛皆如是,岂效披毛业报生。
宋词 2019-03-05 17:01:48 8 #释印肃
主宾交接未开言,便过茶汤应口边。察理聆音非外物,结他欢喜万千年。
宋词 2019-03-05 17:01:48 4 #释印肃
百里千乡信未圆,到来空爇一寻烟。我今朝夕时闻见,粉骨碎身报未全。
心地光明浄土圆,一切人见我无言。只拈扫帚东西拨,震动三千及大千。
不亏扫地与煎茶,门户开关用法华。云迹雨踪来不住,箇中谁肯速还家。
恒河沙劫奉如来,功未全时眼不开。自知本有灵光物,香灯不绝警痴獃。
将勤补拙入厨中,不问青泥事事充。拾得寒山明此意,如今成佛满虚空。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #释印肃