波光山色雨溟濛,粉雉红楼杳霭中。自是人间佳丽地,不须寻访水晶宫。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #赵鼎
卷落银潢天汉涯,坐观河伯势雄夸。游人不识支机石,拟向津梁问客槎。
长波浩渺拍青山,细雨蓬窗一觉眠。但向急流能暂止,从他蛟鳄怒垂涎。
飞步临风亦快哉,雌雄何苦赋兰臺。只凭一弄渔舟笛,唤得凉飊渡水来。
目断河梁有许愁,人生离合最悠悠。遥怜别夜登临怨,不减清秋燕子楼。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #赵鼎
一时相见万夫雄,蔓草荒陵剑甲空。争战百年无处问,高城絃管正春风。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #赵鼎
笙箫声断一盃残,翠袖云鬟共倚栏。要藉余阴清晚醉,酸寒莫作子猷看。
穷年兀兀究遗编,圣处工夫也自贤。政苦虀盐食不足,诸生毋诮腹便便。
诗书千亩浩从横,蚤岁勤劳费笔耕。纨袴儒冠定谁饱,年年妻子笑谋生。
干戈险阻恃河关,祸乱相寻一转丸。千载太平归有道,牂牁青海尽衣冠。