孤标亦自惜幽姿,折赠行人第几枝。万斛清愁江上雨,曾看结子欲黄时。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #赵鼎
关山戎马信音稀,肠断无人寄一枝。沾酒西城联骑入,上林踏雪探春时。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #赵鼎
江流变血火连天,闻道舟行相后先。今世谋身无第一,政缘夫子爱逃禅。
浩荡东风卷送春,娇莺雏燕谩争新。此心自有青山约,不是看花陌上人。
昨非今是若爲论,有媿悠悠出岫云。老鹤乘轩本无意,何妨饮啄混鷄羣。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #赵鼎
宦学平生着意深,要从黄卷古人寻。功名富贵非吾事,只有渊明会此心。
风堕何能续断絃,只凭樽酒送彫年。仙人示我长生术,除却醉乡非洞天。
臺高山远淡如无,愁极覊人念索居。一任东风吹鬓髪,潇潇蓬葆不禁梳。
飞桥跨岸饮晴虹,云散风微水月空。日日尘沙困鞍马,暂留身在广寒宫。
夜凉波面涌金霞,坐觉天香落桂华。便合泠然御风去,玉川何待七盃茶。