行到颓墙与断桥,试和明月拗枝头。江南多少闲儿女,带着梅花便带愁。
宋词 2019-03-05 17:01:48 4 #赵时韶
向背稀稠各自宜,荣枯开谢且随时。春风最是无凭据,到底真心不属伊。
溪南千树雪纷纷,桥北才开一两分。汝是山林高洁者,如何到此也寒温。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #赵时韶
风雨潇潇日又曛,因香认得半溪云。平生不作朦胧事,立待明时折赠君。
宋词 2019-03-05 17:01:48 5 #赵时韶
前山日落已栖鸦,老树槎牙竹半遮。沙岸寒雪迷晚眺,祇疑金色界中花。
宋词 2019-03-05 17:01:48 6 #赵时韶
花下朦胧作桂看,细评香影一般般。唤醒二十年前梦,依旧身游在广寒。
一夜霜风喫紧吹,晓惊飞鸟蹴花枝。谁知窗外纷纷意,正是山阴雪下时。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #赵时韶
小桥飘泊淡生涯,曾送清香入酒杯。疏影不随流水去,夜深和月过溪来。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #赵时韶
气味风标见似人,群芳合让作先生。尽烧龙脑三千斛,不抵花心一点清。
万籁沉沉境寂寥,寻香不见过溪头。小奚摸索枝头笑,谁把明珠蓦地投。