花气湿书籤,琴风入画帘。绿阴连地黑,朱果落枝甜。客去从鹦语,人归问鹊占。村居近城郭,幽兴得相兼。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #苏泂
有屋吾堪老,无田子缓求。长江惟可饮,万事不须谋。政尔天从欲,端因鬼瞰忧。平生晏平仲,能费几狐裘。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #苏泂
仰屋无穷事,甘心未遇时。雨花明燕羽,风叶堕蛛丝。农务从人说,光阴类箭移。早知霜白鬓,那免一生痴。
凉意满中庭,干坤洗濯清。鹊河通海浪,萤火乱天星。便觉黄花近,休看白髮生。客床眠不稳,起坐听秋声。
升堂知孝子,即事每思亲。根本由先世,栽培得后人。一林香自好,四序感如新。勿作商顔恋,家传汉幄臣。
琢句真无益,论诗新有名。客怀无远近,人事只翻腾。积水明寒树,饥鸿咽夜声。半年安坐得,又作雨中行。
黄叶冷飕飕,临风搔白头。江湖无老伴,天地有新愁。橐禁行鸳晓,榆关战马秋。平生忠孝意,到死不能休。
世事一翻手,诗书三折肱。江湖多白雨,魂梦杂青灯。同好纔如此,言归有未能。平生飞动意,元不羡鹯鹰。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #苏泂
楼上几当当,残更引漏长。月明山树湿,露下药苗香。朝野衣冠异,郊原故物伤。平生三径草,此夕更苍凉。
灯影三更夜,虫声四壁秋。雨阶疎滴滴,风幔飒悠悠。朋友新凋丧,湖山旧钓游。平生匡復志,老去未能休。