屋头明月上,此夕又秋分。千里人俱共,三杯酒自醺。河清疑有水,夜永喜无云。桂树婆娑影,天香满世闻。
宋词 2019-03-05 17:01:48 7 #杨公远
地不喧车马,萧然一草庐。曲通樵牧迳,正合野人居。秋老欣禾熟,林寒觉叶疏。高歌仍鼓腹,世事岂关渠。
宋词 2019-03-05 17:01:48 6 #杨公远
卜筑郊垧外,宽闲一亩余。汲泉朝灌菊,炙烛夜观书。酒熟邀朋酌,园荒课僕锄。喜尝红稻饭,旋荐晚菘蔬。
骨相寒如许,那封万户侯。红顔非藉酒,白雪未蒙头。事少浑无梦,身闲岂有愁。老天能覆我,饱暖四宜休。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #杨公远
平生丘壑趣,闲雅更谁同。养竹苔三径,栽花地一弓。棋边消永日,琴上鼓薰风。静里谋生计,优游道不穷。
地僻人烟少,林深辙迹稀。折蕉当巨扇,裁葛作单衣。田绿秧初遍,梅红雨后肥。茅檐喧閙处,紫燕引雏飞。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #杨公远
遶檐森竹木,环列类排衙。供客何消酒,论文只藉茶。禽声喧昼永,日影印窗斜。更有清虚事,凭栏看藕花。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #杨公远
孤竹赤松子,定交泉石间。不关渠势利,落得自萧闲。画写景中景,云分山外山。兴来时散策,兴尽便知还。
闲拂苍苔坐,新蝉伴我吟。有山堪着眼,无事可萦心。风细荷香度,池清鸟影沈。诗成慙句拙,那得落鸡林。
林塘幽復僻,俗士可曾游。景物因人胜,茶瓜爲客留。纳凉寻密竹,凝眺倚层楼。浮世荣枯事,从今莫问休。