粉绡细剪缀枝条,无奈盈盈笑靥娇。最是短篱遥认处,浑如腊雪未全消。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #杨公远
西蜀名花别样芳,玉环睡起试新粧。化工还有无情处,祇与胭脂不与香。
百叶夭桃簇绛绡,向人含笑态妖娆。开元天子曾擡举,簪向妃冠恨便消。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #杨公远
玉蕊花开触处芳,甆缾安顿细平章。怕渠不肯梅花弟,能趁春风七里香。
宋词 2019-03-05 17:01:48 7 #杨公远
倚遍阑干日欲斜,春光撩动客思家。园丁颇识人岑寂,特地携来四品花。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #杨公远
江湖郭索草泥行,不料遭人入鼎烹。勇恃甲戈身莫卫,富藏金玉味还清。持螯细咀仍三咏,把酒高吟快一生。鲈脍侯鲭应退舍,算渠只合伴香橙。
宋词 2019-03-05 17:01:48 5 #杨公远
抱膝长吟更短歌,百年身世易蹉跎。事逢如意从来少,诗不惊人空自多。暖日烘时花着子,东风吹后草成莎。看渠天道无私覆,寒谷阳春有脚么。
燕寝凝香梦更清,梦回得句快吟情。可怜人化辽天鹤,池上年年草自生。
忆昔离家日,村村煮茧香。因循淹五月,次第过重阳。排闷诗多感,怀归梦最长。君言名利事,都只付亡羊。
勘破浮生且任真,底须苦苦役精神。静观歷代千张纸,细数英才几掬尘。朝市只尊黄阁贵,山林谁念素衣贫。何如领取闲风月,赢得襟怀日日春。