送紫阳王山长俊甫如武林五首 其四 儒风扫地久堪哀,谁与前朝养祸胎。真魏无年乔郑寿,杜游不作董丁来。游魂葛岭人方醉,转盼陈桥业遽灰。頼是紫阳书尚在,不随迁鼎委蒿莱。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #方回
送紫阳王山长俊甫如武林五首 其三 战鼙征骑汹人寰,此道烟昏雾晦间。万世难磨朱氏学,一官来管紫阳山。穷冬硕果何曾食,沧海明珠不再还。能作春霆启幽蛰,终身我亦巷瓢顔。 宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #方回
送紫阳王山长俊甫如武林五首 其二 纷纷肉食笑儒冠,頼有吾徒耐岁寒。心远要期来哲共,眼高不受俗书瞒。樽前笑语窥胸次,灯下工夫见笔端。好向故都求益友,归时敢作去时看。 宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #方回
送紫阳王山长俊甫如武林五首 其一 干淳以后学无师,嘉绍厌厌士气衰。何等淫辞南岳稿,不祥妖谶晚唐诗。三风盍遣郑声放,一日忽惊周鼎移。欧九登庸柳七弃,昭陵曾筑太平基。 宋词 2019-03-05 17:01:48 4 #方回
六十五春寒吟七首 其七 知旧惊嗟踵丧亡,劣容此老据藜床。六旬有五犹穷健,百拙无双但醉狂。莳菜连畦终岁饱,种梅匝屋满家香。不须苦怨春寒恶,榾柮炉边味最长。 宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #方回
六十五春寒吟七首 其六 性癖耽吟本不工,平生竟復坐诗穷。状头浪说三千字,举手行爲七十翁。夜永自怜灯是伴,春寒最苦酒难中。王侯蝼蚁终同尽,便出阳神也落空。 宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #方回
六十五春寒吟七首 其五 清晓林禽百种鸣,春寒渐暖变新声。向阳死草青先茁,解冻枯池绿再生。太子四门何足怪,麻姑三海自堪惊。回头最念儿童辈,不识灯宵旧太平。 宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #方回
六十五春寒吟七首 其四 病骨春寒欠酒浇,关山满眼雁程遥。有人恨过江淹赋,何处魂堪宋玉招。六十五翁来日短,百千万事迅风飘。平生知己惊俱尽,一影穷山伴寂寥。 宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #方回
六十五春寒吟七首 其三 老眼闲中子细看,天公作剧故多端。雪占岁稔何曾稔,雨作春寒断是寒。酒尽闷多欢笑少,花开折易长成难。暮年不喜金仙说,到此心才悟六观。 宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #方回