重阳冷菊青黄蕊,半醉幽人黑白头。今岁有番堪恨处,病无诗句过中秋。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #张镃
爱竹君家有子猷,黄花君復向人求。不妨官事兼幽事,应笑侬归两过秋。
晚香烟冷万金篱,林下何曾必课诗。如许簿书花一到,便成琼报碧云词。
芒鞋疎到笋篱东,惯得苍苔把径封。已愧君诗足真味,尚将鸡肋较驼峰。
辛苦孤花破小寒,花心应似客心酸。更凭青女留连得,未作愁红怨绿看。
慵粧酣酒夕阳浓,洗尽霜根看绮丛。绿地团花红锦障,不知庭院有西风。
岸巾三酌便酣眠,堕地鸾牋写未全。明月满城人定说,若无诗累是神仙。
芙蓉环望压波明,燕尾舟从绿处撑。待得花成红沓堕,老夫天地锦纵横。
口边白醭公家事,坐上清狂我辈真。会乞一闲归故隠,定因能赋结高人。
来访秋花本爲诗,酒杯徵逐负幽期。山中圣出明书记,还了清游一段奇。