盈枝点缀雪花鲜,环映清流分外妍。应是东君归骑速,不如坠下玉丝鞭。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #张镃
春皇游骑玉垂鞭,珠捲扬州十里帘。一笑诗成休浪举,花如西子句无盐。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #张镃
重阳过后雨垂垂,病怯新寒独立时。菊有万株归未得,一窗来此看花枝。
兴高团雪缀珍丛,弹火烧林一洗空。驿骑不供妃子笑,冰姿犹胜荔枝红。
吟牋欠向此花题,未信翻阶句绝奇。三嗅苍髯惹黄粉,又成空对剪来枝。
自古风流芍药花,花娇袍紫叶翻鸦。诗成举向东风道,不愿旁人定等差。
芳菲成梦雨廉纤,慰眼娇红敢浪嫌。不但瞿昙当发笑,老夫初看亦掀髯。
偶然看树过平桥,老尽墙边杞朮苗。不分蛛丝与蜗殻,也随残照集芳条。
屋角春声喜报晴,青裳玉面晓粧明。爲君自断天休问,依倚清香乐此生。
韵胜初闻不记年,偶逢俄在软红边。山矾不遇南昌老,争得嘉名亚水仙。