山际楼臺水际村,见梅常是动吟魂。全身此日清芬里,篱落疎斜不喜论。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #张镃
醉上轻舟泛渌漪,细穿桥柱独行迟。风前抚掌催花发,惊起羣飞五色儿。
从来嫌用和羹字,纔到诗中俗杀人。一片彩云溪上暖,不随芳草夕阳新。
六日新春一再来,直须登树赏花开。攀翻径上枝梢外,不负东风是此杯。
羣芳非是乏新寄,或在繁时或嫩时。唯有南枝香共色,从初到底绝瑕疵。
纵横遥衬碧云端,林下铺毡坐卧看。不但归家因桂好,爲梅亦合早休官。
生怕高花易过春,隔年先早着精神。冰绡旋买连三幅,剩与溪山併写真。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #张镃
映竹依松望最宜,如无似有乍开时。思量切比幽人语,不着工夫格自奇。
一笑林间说向春,宿缘三世岂无因。半生忧患摧残损,却与梅花作主人。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #张镃
雨声俄混雪声干,泥泞林堂一到难。藉使玉肌无冻粟,可能独自过春寒。