东州逢腊雪,却忆竟陵梅。客路人方远,天涯雁欲回。遥怜檐外白,还点砌边苔。久是无人过,谁知照酒杯。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #张耒
平生腊八日,借鉢受斋糜。客路岁将晚,旅庖晨不炊。持杯从破律,遣兴自吟诗。何日依禅宿,钟鱼自有时。
永日付悠悠,年华逝不留。风声送残暑,云色淡新秋。吾道倘有待,穷通宁遽忧。朝来望清颍,一雁下汀洲。
夜色萧条寺,天寒老病身。空村惟有雪,远道更无人。不寐依炉暖,多愁頼酒醇。遥思双凤阙,雨露已先春。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #张耒
夜色川原合,秋声草木催。星辰随地阔,河汉写山来。栖鹤凉先警,饥乌夕未回。高楼对斜月,鸣笛正清哀。
蛩怨青莎老,萤飞秋水深。庭除延夜色,砧杵发秋心。雄剑鸣初匣,寒衣补硬针。老来词赋懒,从使二毛侵。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #张耒
陶令抛官易,庞公去隠深。由来浮世事,可见昔人心。卜筑闲多思,奔驰病不禁。檐楹来燕雀,鸾鹤自山林。
宋词 2019-03-05 17:01:48 6 #张耒
种药幽人事,还披本草经。出山抛旧翠,过雨有新青。术受壶中秘,方传肘后灵。不辞勤服饵,爲变髮星星。
久与山川约,那无风月情。经营原阔略,疏放自平生。山友招相见,乡书向远征。殷勤语归计,贫苦病难成。
谢守常搜句,陶潜亦效官。傍溪分水细,过巘得天宽。布种随蔬陇,寻香到药栏。野装儿稚笑,绳屦鹿衣冠。