览古十四首 十三 玄元明知止,大雅尚保躬。茂先洽闻者,幽赜咸该通。弱年赋鹪鹩,可谓达养蒙。晚节希鸾鹄,长飞戾曾穹。知进不知退,遂令其道穷。伊昔辨福初,胡爲迷祸终。方验嘉遁客,永贞天壤同。 唐诗 2019-03-05 17:01:48 6 #吴筠
览古十四首 十一 至人顺通塞,委命固无疵。吾观太史公,可谓识道规。留滞焉足愤,感怀殄生涯。吾叹龚夫子,秉义确不移。晦迹一何晚,天年夭当时。薰膏自销铄,楚老空余悲。 唐诗 2019-03-05 17:01:48 5 #吴筠
览古十四首 十 绛侯成大绩,赏厚位仍尊。一朝对狱吏,荣辱安可论。苏生佩六印,奕奕爲殃源。主父食五鼎,昭昭成祸根。李斯佐二辟,巨衅钟其门。霍孟翼三后,伊戚及后昆。天人忌盈满,兹理固永存。方知得意者,何必乘朱轮。灭景栖远... 唐诗 2019-03-05 17:01:48 6 #吴筠
览古十四首 九 晁错抱远策,爲君纳良规。削彼诸侯权,永用得所宜。姦臣负旧隙,乘衅谋相危。世主竟不辨,身戮宗且夷。汉景称钦明,滥罚犹如斯。比干与龙逢,残害何足悲。 唐诗 2021-05-20 22:33:03 10 #吴筠
览古十四首 七 鲁侯祈政术,尼父从弃捐。汉主思英才,贾生被排迁。始皇重韩子,及覩乃不全。武帝爱相如,既徵復忘贤。贵远世咸尔,贱今理共然。方知古来主,难以効当年。 唐诗 2019-03-05 17:01:48 10 #吴筠
览古十四首 六 尝稽真仙道,清寂祛衆烦。秦皇及汉武,焉得游其藩。情扰万机屑,位骄四海尊。既欲先宇宙,仍规后干坤。崇高与久远,物莫能两存。矧乃恣所慾,荒淫伐灵根。金膏恃延期,玉色復动魂。征战穷外域,杀伤被中原。天鉴谅难... 唐诗 2019-03-05 17:01:48 7 #吴筠
览古十四首 五 吾观采苓什,復感青蝇诗。谗佞乱忠孝,古今同所悲。姦邪起狡猾,骨肉相残夷。汉储殒江充,晋嗣灭骊姬。天性犹可间,君臣固其宜。子胥烹吴鼎,文种断越铍。屈原沈湘流,厥戚咸自贻。何不若范蠡,扁舟无还期。 唐诗 2019-03-05 17:01:48 2 #吴筠