已矣孤知己,顔苍鬓髮稀。虽曾参话柄,终未契禅机。尚欲扁舟访,俄传只履归。无因拜公墓,稽首忏前非。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #刘克庄
末着尤奇特,杯行忽坐亡。无香分侍女,有砚遗诸郎。长乐旌旗改,平泉竹石荒。公今唿不应,浮议果何伤。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #刘克庄
先帝初更化,公曾以谏闻。身虽迁柱史,袖尚有弹文。晚境图成佛,它山预作坟。那知非变幻,止在石桥云。
宋词 2019-03-05 17:01:48 1 #刘克庄
淮右多良将,吾犹识祝侯。虎生能肉食,豹死有皮留。铁汉爲挥涕,冰翁与雪雠。标名忠义传,荣甚復何求。
士各全躯命,惟侯视死轻。张巡鬚尽怒,先轸面如生。短刃犹枭寇,空弮尚背城。新祠箫鼓盛,人敬比神明。
搅醉妨眠挟雨声,碧丛宜看不宜听。而今一任萧萧滴,华髮鳏翁彻夜醒。
一卉能令一室香,炎天尤觉玉肌凉。野人不敢烦天女,自折琼枝置枕傍。
春风满面喜津津,纵有嗔拳不忍嗔。尚恐傍观安注脚,笑他何事与何人。
两树亭亭藓砌傍,未论包贡奉君王。世无班马堪薰炙,且嗅幽花亦自香。
谗言自昔架空虚,薏苡非珠偶似珠。半夜庭中金屑满,老夫明日费分疎。