有香影处即追攀,岂必西湖水月间。若问何人传此诀,后村翁授小孤山。
宋词 2019-03-05 17:01:48 4 #刘克庄
丁宽与易俱东去,神秀离禅作北宗。天恐孤山无种子,一枝分擘付寒翁。
宋词 2019-03-05 17:01:48 5 #刘克庄
斧残留得半株斜,相对微吟到暮鸦。堪嘆病翁无绮语,不如枯树有琪花。
塞北寒梅要笛催,更凭画鼓夺春回。江南气候闽尤暖,只用诗催也自开。
少狂籍草共追欢,铁笛横吹到夜阑。老怕画檐风露冷,不如吹烛隔窗看。
宋词 2019-03-05 17:01:48 2 #刘克庄
薇药无情自紫红,白头閤老去匆匆。林闲翠羽偷相语,可是梅花累此翁。
无梅诗兴阑珊了,无雪梅花冷淡休。懊恼天公堪恨处,不教滕六到南州。
宋词 2019-03-05 17:01:48 3 #刘克庄
东邻安得如渠白,西域何曾有许香。苏二聪明真道着,杏花恐不敢承当。
纵赏梅园彼一时,枝头往往挂参旗。可怜铁汉今衰飒,榾柮炉边自锻诗。
父兄俱映汉藜青,独老空山聚冻萤。生不肯扶灵寿杖,死堪上应少微星。向来枕膝传师学,末后悬棺合礼经。惟有书房旧时月,夜深得得照疎櫺。